خلاصه کتاب: یادش بخیر تبریز زیبای من در آن سالها زیر انبوهی از دود گرفتار شده بود.دود باروت.بمب دستی.دود مبارزه و جنگ  من تنها ده سال داشتم. چشمان مادر برقی زد و لبخندی عمیق بر چهره ی خسته اش نشست.فنجان چای را بین انگشتان بلندش به بازی گرفته و خیره به پنجره بخارگرفته غرق خاطراتش شده بود. پدرم مرد متمولی بود.زمین دار بود،مالدار بود، دستش به دهانش میرسید و مردم،بسیار سر سفره اش نان می خوردند.